Αλίμονο αν τα 20χρονα σκέφτονταν όπως εμείς (41 είμαι) κι αλίμονο σε μας αν σκεφτόμαστε όπως αυτά. Για μέτρα πόσα χαστούκια έχουμε φάει εμείς, πόσες φορές έχουν ακυρωθεί τα όνειρα μας, πόσες στεναχώριες έχουμε περάσει, πόσες απώλειες και πόσες ευθύνες έχουμε πάνω μας. Και να θες, δε μπορείς.Το θέμα είναι να μπορείς να τους ακούς, χωρίς να τους απορρίπτεις επειδή σε "κουφαναν" και να πιστεύεις ότι η νέα γενιά πάει μπροστά κι όχι κατά διαόλου.