Κοίτα, η άλλη που είναι 33 ας πούμε, έχει αποκτήσει την εργασιακή της εμπειρία μέσα στην κρίση. Διαχείριση οικονομικού το ίδιο. Πριν από μια 10ετία και πιο πίσω δέναμε τους σκύλους με λουκάνικα. Εννοείται οτι υπάρχουν έτοιμα και από αυτά ξελασπώνεται η καθημερινότητα πολλών. Πώς έγιναν τόσα εξοχικά; Ξέρω ανθρώπους που με ένα μισθό εκείνες τις εποχές και λίγη γη μπόρεσαν και σήκωσαν πολυκατοικίες. Πέρα από το οτι τα παιδιά τους είχαν δικό τους σπίτι, έπιπλα, σπουδές κτλ έγιναν εισοδηματίες από μεροκαματιάρηδες γονείς. Πολλοί ζουν σήμερα από ενοίκια, πωλήσεις χωραφιών/εξοχικών/διαμέρισμάτων. Ήταν οι συνθήκες τέτοιες, ήταν οι μισθοί, τα δάνεια και υπήρχε δυνατότητα να επιχειρήσει ο οποιοσδήποτε. Είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος που πχ δεν έχει πληρωθεί ποτέ σε δραχμή, που δεν είδε αυτό το κλίμα πλασματικής(;) ευφορίας. Το θέμα είναι οτι ακόμα δεν έχουμε πιάσει πάτο, γιατί υπάρχουν ακόμα οι συντάξεις και τα λεφτά στα στρώματα. Όταν θα φύγουν από τη ζωή οι συνταξιούχοι αυτών των εποχών, οι οποίοι στηρίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια τώρα, όταν θα τελειώσουν τα μετρητά και τα ακίνητα προς εκμετάλλευση, εκεί θα δεις την πραγματική διάσταση.
