Να καταθέσω ένα σχόλιο από την αντρική σκοπιά:Η ηλικιακή διαφορά μεταξύ δύο ανθρώπων που εξετάζουν αν μπορούν να συνυπάρξουν σε σχέση τείνω να καταλήξω ότι (εφόσον κινείται σε λογικά πλαίσιο - π.χ. μια δεκαετία εφόσον είναι και οι δύο ενήλικοι) δεν είναι θέμα αριθμητικό αλλά καθαρά ποιοτικό (συναισθηματική συμπλήρωση). Και βάζοντας την απλή λογική χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα μπορούν να καταλήξουν σε μια απόφαση αν μια σχέση μεταξύ τους μπορεί να έχει μέλλον (πέραν άλλων αστάθμητων παραγόντων που μπορούν να προκύψουν).Όπως υπάρχουν 20ρηδες - 20ρες που με το τρόπο ζωής τους έχουν ζήσει υπερβολικά πράγματα (π.χ.: πολλές ευθύνες, απότομη λήξη εφηβείας λόγω ενδοοικογενειακών προβλημάτων που αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν) σε πολύ πυκνό χρόνο και μάλιστα στη μικρή ηλικία, έτσι υπάρχουν και 30χρονοι άνθρωποι με ανύπαρκτη κοινωνική και "προσωπική" εμπειρία (κυρίως άντρες).Οπότε, συνετά σκεπτόμενος ο άλλος, αν ξέρει τα δεδομένα του εαυτού του και τι μπορεί να προσφέρει και μέχρι ποιο επίπεδο σε ένα δεδομένο χρόνο, εύκολα μπορεί να κάνει και μια ταιριαστή επιλογή συντρόφου.Ας πάρουμε παράδειγμα εμένα διότι με ξέρω: Είμαι στα 26, δείχνω γύρω στα 23, έχω μικρή κοινωνική εμπειρία (όσον αφορά τις συναναστροφές μου με συνομιλήκους), εργάζομαι μεν σε καλή θέση για την εποχή αλλά έχω μηδενική "προσωπική" εμπειρία. Δε με λες και τον πιο οργανωτικό άνθρωπο στο πως θα λειτουργήσω ένα σπίτι. Συνεπώς, το να μπω στη διαδικασία να προσπαθήσω (χωρίς να έχω και γνώση του πώς το κάνεις κιόλας) να κάνω σχέση με μια κοπέλα στην ηλικία μου (που δύσκολα θα βρεις κάποια που να μην έχει προσωπικές εμπειρίες κτλ), η οποία πιθανότατα να σκέφτεται πια μια πιο σοβαρή εκδοχή σχέσης (π.χ συγκατοικήσεις, όπως ακούω από άλλους δεσμευμένους συναδέλφους της ηλικίας μου και λίγο μικρότερους) είναι άτοπο. Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι δε θα μπορώ να ανταποκριθώ σε τέτοιες υποχρεώσεις και στο ανάλογα επίπεδο απαιτούμενης συναισθηματικής ωριμότητας. Πρακτικό παράδειγμα: Έχει υπάρξει κοπέλα πέρυσι - στην ηλικία μου - (πολύ όμορφη και με τύπο παρακαλώ) που έδειξε ένα ενδιαφέρον (πρώην συνάδελφος) αλλά σε μια κουβέντα που κάναμε πάνω στις βάσεις μιας σχέσης, κατανόησε τη θέση μου και πολύ φυσιολογικά το θέμα έληξε άμεσα διότι η κοπέλα είχε αρχίσει πλέον να σκέφτεται πιο σοβαρά τη προσωπική της ζωή. Εξ' άλλου είχε ζήσει τα "νιάτα" της (σε λογικά πλαίσια από ότι κατάλαβα), άρα είχε καλύψει τα αρχικά στάδια και δεν έχει "απωθημένα". Άρα ήμασταν σε τελείως διαφορετικές φάσης ζωής ως προς την συναισθηματική ωρίμανση και θα ήταν χάσιμο χρόνου και για τους δύο να επιχειρήσουμε κάτι δεδομένου ότι δεν έψαχνε για ξεπέτα.Οπότε, φυσιολογικά θα ψάξω να βρω μια κοπέλα αρκετά μικρότερη (ενήλικη βέβαια), πιο ανάλαφρων απαιτήσεων ως προς τα ποιοτικά θέματα, προκειμένου και στη τελική να πιάσω από κάπου το νήμα και να ρολλάρω και στον ερωτικό τομέα. Και νομίζω ότι στη θέση μου βρίσκονται πάρα πολλοί άνθρωποι πέριξ της ηλικίας μου. Και αυτό που γράφω ισχύει αναλογικά και για έναν 20αρη (όπως ο δικός σου που θα μπορούσε με το ποιοτικό του προφίλ του να τα έχει και με μεγαλύτερη του).