Εγώ δε θεωρώ πως είναι πρόβλημα της εποχής μας μόνο. Η αστική αποξένωση/απομόνωση ταλανίζει τους ανθρώπους αιώνες τώρα, η διαφορά κατ' εμέ έγκειται στο οτι σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να εκφραστεί. Πριν 40 χρόνια λ.χ. δεν υπήρχαν forums, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ, ώστε να μεταφερθεί τόσο μαζικά κι αποφασιστικά ο κοινωνικός παλμός. Κι είναι αυτονόητο βέβαια πως η περιορισμένη έκφραση ενός προβλήματος ή/και των συμπτωμάτων του (είτε λόγω έλλειψης κατάλληλου μέσου, είτε λόγω λογοκρισίας, είτε οτιδήποτε) δεν αναιρεί την ίδια την ύπαρξη του εν λόγω προβλήματος. Εκεί που θα συμφωνήσω είναι πως πλέον το ζήτημα δείχνει να αποκτά τη χροιά του αναπότρεπτου, κυρίως λόγω της σταδιακής εκδυτικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας (πιο συγκεκριμένα, τη μετάλλαξή της από κολεκτιβιστική σε ιντιβιντουαλιστική), καθώς επίσης και των αδιανόητα υψηλών προσδοκιών που χτίζει ο καθένας στο κεφάλι του, αναμφίβολα αποτέλεσμα της πολύ έντονης έκθεσης και αλληλλεπίδρασης με τον εξιδανικευμένο κι αγγελικά πλασμένο εικονικό κόσμο όπου ζούμε οι περισσότεροι.
