Είμαι η κοπέλα που έκανε την εξομολόγηση. Σε ευχαριστώ για το σχολιο σου αλλα θα ήθελα να διευκρινίσω κατι:Αντικειμενικα μιλώντας, δε μίλησα άσχημα για τους γονείς της, απλά αναφέρθηκα σε ένα fact, είναι αγράμματοι καθώς δεν έχουν τελειώσει καν το σχολείο. Πως λέγεται αυτό δηλαδη; Δεν τους απαξίωσα ως χαρακτηρες. Δεν τους ειπα ακαλλιεργητους. Επίσης, ξέρω ότι ο πατέρας της κάθε φορά χρησιμοποιεί γνωριμιες για να την πάρουν από τη μία δουλειά στην άλλη και δεν κάνω υποθεσεις. Μας το λέει ο ίδιος σκέψου. Πετυχημένη στο αντικείμενο της δεν είναι, απλά εργάζεται πάνω σε αυτό που σπούδασε. Το ότι εγώ εργαζομαι σε κάτι άσχετο και εχω καημο δε σημαίνει ότι δεν κουνάω χεράκια και ποδαράκια αλλά ότι δεν έχει τύχει να βρω κάτι στον τομέα μου. Ποσα ατομα εχουν αυτη την τυχη στις μερες μας; αμετρητα. Πιστέψτε με ψάχνω ανελλιπώς αλλά είμαι άτυχη σε αυτό τουλαχιστον Προς το παρον. Ωστόσο μου φεύγει η μαγκιά κάθε μερα στη δουλειά και κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Ίσα ίσα αντί να βολεύομαι με τη δικαιολογία ότι σπούδασα κατι τρομερό και είμαι και γαμω και απλά να αράζω μέχρι να βρω κάτι συναφές με το αντικείμενο μου κάθε μερα φτύνω αίμα για να είμαι ανεξάρτητη. Το ότι είσαι μάνατζερ στα 28 σου δε σε κάνει πιο ενεργη απο εμενα ή τον καθε ενα που φτυνει αιμα στις σπουδες για να μπορεις να μιλας με τετοιο υφος υπερβολής (όλοι εσεις με τα 10 πτυχια κοκ) γιατι πολύ απλά όσο εσύ κούναγες χέρια και πόδια για να ανελιχθεις επαγγελματικα, εγώ κούναγα χέρια και πόδια για να σπουδάσω κάτι πολύ δύσκολο και αυτό μου έδινε ελπίδες για το μέλλον και οχι, δε σημαινει οτι θεωρω πως ειμαι καλυτερη απο τους αλλους. Είναι λογικό λοιπόν όσο οι ελπίδες μου δεν επιβεβαιώνονται να κάνω reality check και κάποια χτυπητη σύγκριση από το άμεσο περιβάλλον μου απλά και μόνο για να το βγάλω από μεσα μου. Απόγοητευμένη είμαι που δεν επιβεβαιώνται οι ελπίδες μου και όχι ψώνιο ή κομπλεξικη. Τα βάζω με την τύχη.