Μου δίνει την εντύπωση η εξομολόγηση σου ότι δεν της έχεις μιλήσει για τις σκέψεις σου αυτές. Τα κρατάς μέσα σου, γεμίζεις, γεμίζεις τόσο καιρό και τώρα που έφτασες στα όρια σου, ξεσπας! Κι ο τρόπος ο πιο ανώδυνος, για σένα πλέον, είναι να φύγεις μακριά από το πρόβλημα. Γιατί δε δοκιμάζεις να της μιλήσεις; Να της εξηγήσεις τι σε ενοχλεί στη συμπεριφορά της, τι αλλαγές επιθυμείς, τι ανάγκες έχεις! Πολλές φορές περιμένουμε από τους άλλους να μαντέψουν το τι θέλουμε, και απογοητευομαστε όταν δεν κάνουν αυτό που εμείς περιμένουμε από αυτούς! Οι σχεσεις χρειάζονται κατανόηση, και επικοινωνία!