Το νόημα της ζωής. Είναι πολύ σημαντικό για την ζωή και την επιθυμία μας να συνεχίσουμε να ζούμε. Ο Νίτσε έλεγε ότι αυτός που έχει ένα λόγο, ένα γιατί ζει, μπορεί να αντέξει το κάθε πως. Αυτό το νόημα δοκιμάζεται σκληρά όταν υποφέρουμε. Τότε είναι που πραγματικά δοκιμαζόμαστε. Μάλλον αυτό περνάς κι εσύ. Το θέμα του νοήματος της ζωής είναι προφανώς τεράστιο και αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τους ένθεους και τους άθεους υπαρξιστές. Για παράδειγμα, ο Victor Frankl που έζησε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και έγραψε το υπέροχο βιβλίο «Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας», ανέπτυξε μια ολόκληρη σχολή ψυχοθεραπείας που ονομάζεται Λογοθεραπεία. Χρησιμοποίησε τον όρο αυτό με την χρήση της λέξης Λόγος ως Νόημα και θεωρεί ότι η ανεύρεση νοήματος είναι το ένα και σχεδόν μοναδικό θέμα που καλείται να απαντήσει κανείς. Η ανεύρεση νοήματος και κυρίως η νοηματοδότηση του πόνου ήταν για εκείνον βασικός ψυχοθεραπευτικός στόχος. Από την άλλη ο άθεος Yalom θεωρεί ότι η αναζήτηση νοήματος είναι ένας αδιέξοδος δρόμος και επομένως πρέπει να πάψουμε να αναζητούμε νόημα και να βουτήξουμε στη ζωή και να την ζήσουμε αντί να στεκόμαστε στην όχθη του ποταμού και να αναρωτιόμαστε αν έχει νόημα.Ανεξάρτητα απο το πια σχολή και ποια θεώρηση καλύπτει τον κάθε άνθρωπο.Εγώ προσωπικά πιστεύω πως όπως και σε κάθε άλλο θέμα που πραγματεύεται την ανθρώπινη ψυχή, την ζωή της και τον θάνατό, είναι αδύνατον να δώσουμε απόλυτες και τελεσίδικες απαντήσεις. Η μεγαλύτερη δυσκολία της ζωής είναι, ότι καθένας μας καλείται να πάρει την ευθύνη της ζωής του αλλά και του τέλους της, και να αποφασίσει για τον εαυτό του πως θέλει να ζήσει και πώς θέλει να πεθάνει. Η τελευταία φράση που έγραψες μου θύμισε τα λόγια του Καζαντζάκη, θέλοντας να εκφράσει την προσωπική εσωτερική του πάλη για την ευτυχία και το θείο “Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος». Όταν κάποιος τον ρώτησε λοιπόν ποιος είναι κατά την γνώμη του ο ορισμός της ευτυχίας, εκείνος απάντησε ότι ευτυχισμένος είναι μόνο ο ελεύθερος. Όταν ο άλλος παρατήρησε ότι υπάρχουν πολλοί ελεύθεροι, απάντησε: «Εκείνον θεωρώ ελεύθερο, όποιον δεν ελπίζει τίποτα και δεν φοβάται τίποτα».Και εκείνος τον ρώτησε: «Και πώς μπορεί κανείς να το καταφέρει αυτό; Γιατί όλοι ως επί το πλείστον είμαστε δούλοι σε τούτα τα δύο».«Και όμως, αν κατανοήσεις τα ανθρώπινα, θα ανακαλύψεις ότι αυτά δεν είναι άξια ούτε ελπίδας ούτε φόβου, αφού οι πόνοι και οι ηδονές θα τερματιστούν στο τέλος οπωσδήποτε»Επομένως με αυτά που γράφεις είσαι πολύ κοντά στον ορισμό της ευτυχίας σύμφωνα με τον Καζαντζάκη, μήπως θα έπρεπε να αναθεωρήσεις λιγάκι τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα λοιπόν; -Τροφή για σκέψη.Συγνώμη για το σεντόνι, καλό μεσημέρι!