Μήπως πιάνεις τα σημάδια και ο ρόλος του καλού παιδιού σε σπρώχνει στην ανοησία αλλά και σε παρηγορεί μετέπειτα?Μήπως επαναπαύεσαι σε αυτόν ως προσόν και γίνεσαι βαρετός?Μήπως η ανώμαλη προσγείωση είναι η επιβεβαίωση όσων υποψιαζόσουν κατά βάθος και στεναχωριέσαι που δεν ακούς το ένστικτό σου?Λέω μήπως, εσύ ξέρεις.
