Λοιπον υπάρχει ένα παράδοξο στις σχέσεις των δυο φύλων. Οι γυναίκες ερμηνεύουν την αποκλειστικότητα ως ένδειξη μεγάλου έρωτα. Δεν κοιτάνε ότι μπορεί απλά να μην του καθόταν καμμία του άλλου και για αυτό μένει πιστός.Οι άντρες πάλι, επειδή χαίρουν μεγαλύτερης σεξουαλικης ελευθερίας, διαχωρίζουν πιο εύκολα τον μεγάλο έρωτα από την σωματική εκτόνωση. Δεν λένε ψέμματα όταν λένε "δεν σήμαινε τίποτα για μένα". Αλλά σκοντάφτει στην άνωθεν θεώρηση.Φυσικά υπάρχουν λίγοι, ελάχιστοι φυσει μονογαμικοί, αλλά είναι τύχη να τους βρεις.Επίσης η κοινωνία εκπέμπει το μήνυμα ότι ο άντρας το οφείλει στον εαυτό του το πολύ και αχαλίνωτο σεξ. Πρέπει να είναι κανεις πολύ εξορθολογισμενος για να το αντιληφθεί και να διαχωρίσει το "τώρα το γ@μεις ή δεν το γ@μεις αυτό, θα είμαι ζώον αν χάσω την ευκαιρία" από το "έχω κεραυνοβοληθει από την υπέρτατη καυλα και θα πεθάνω αν δεν προχωρήσω".Μύλος δηλαδή!Χώρισε τον ανώριμο Λευτεράκη σου, να ανακτήσεις τον αυτοσεβασμό σου (που αλίμονο πάντως αν εξαρτάται από τον κάθε χλιμιτζουρα) και σε δεύτερο χρόνο κατανόησε αυτό που γράφω μήπως ωφεληθεί σ στο μέλλον.