Το θέμα του δεν είναι τόσο τα πρακτικά ζητήματα όσο το οτι αισθάνεται οτι δεν τον καταλαβαίνουν και δεν τον στηρίζουν οι δικοί του άνθρωποι. Απ' ότι φαίνεται η αποδοχή των επιλογών του απο τον πατέρα του (όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε ηθικό) είναι σημαντικό γι' αυτόν. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει η δυνατότητα οικονομικής στήριξης. Έχει δίκιο να αισθάνεται πίκρα και θυμό. Στα 18 επίσης που καλούμαστε ν' αποφασίσουμε τον επαγγελματικό προσανατολισμό μας είναι πολύ λογικό πολοί από μας ν' αλλάξουν γνώμη αργότερα. Και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό. Αν διαβάζεις, θα πρότεινα να προσπαθήσεις να μη δηλητηριάζεσαι με αρνητικά συναισθήματα και να δεχτείς οτι οι επιλογές μας δεν είναι πάντα αποδεκτές απο τους γύρω μας. Εσύ μείνε προσυλωμένος στο στόχο σου και μην αναλώνεσαι και σε πολλες συζητήσεις αν γίνονται τοξικές.
