Κανονικά ο χωρισμός πονάει περισσοτερο ΜΕΧΡΙ να χωρίσεις. Φτάνει στο πικ του, όταν παίρνεις την απόφαση να χωρίσεις και μετά αρχίζει να περνάει. Γι' αυτό χωρίζουμε κιόλας. Για να γλιτώσουμε από μια κατάσταση που μας φθειρει. Το θέμα τώρα είναι, ότι είναι δελεαστικό να συντηρείς το δράμα σου, για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι ότι αισθάνεσαι πρωταγωνιστής χωρίς να κάνεις τίποτα. Απλά κλαίγοντας. Ωραία, καμιά αντίρρηση, από μένα, ζήσε το δράμα σου, και όταν δεις πόσο ανόητο είναι αυτό που κάνεις, συνέχισε με τη ζωή σου.
