Νομίζω ότι η ουσία στο κείμενό σου βρίσκεται στη φράση "Δεν κάνω τίποτα για τον εαυτό μου...". Κάτι σε έχει μπλοκάρει - φοβίσει, δεν μπορώ να γνωρίζω τί, αλλά έχεις θέσει τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα από πολλές απόψεις. Το θέμα της σχέσης σε προβληματίζει και το κατανοώ απολύτως, κάθε άνθρωπος από εμάς επιθυμεί να δώσει και να πάρει αγάπη / να νιώσει συντροφικότητα / να ικανοποιήσει την όποια σεξουαλική του επιθυμία κλπ., μα θεωρώ πως η ρίζα του θέματος βρίσκεται αλλού. Μου κάνει κάποια εντύπωση το ότι δεν αναφέρεις φίλους - έχεις περιορισμένο κύκλο; Δεν έχεις καθόλου; Είσαι καινούργια στην Αθήνα και προσαρμόζεσαι ακόμη, οπότε διανύεις μεταβατικό στάδιο; Αν ισχύει το τελευταίο, καταλαβαίνω. Αν όμως έχεις φίλους, έστω και ελάχιστους, θα ήταν ίσως πιο εύκολο μέσω εκείνων να γνωρίσεις και άλλα άτομα ή να διευρύνεις τον κύκλο σου σε κοινές σας εξόδους πχ ή ακόμη ξεκινώντας μια δραστηριότητα. Αν είσαι εντελώς μόνη, μια καλή αρχή θα ήταν να πλησιάσεις τους συναδέλφους σου, να προτείνεις κάποια ομαδική ή μη έξοδο, γενικώς να κινητοποιηθείς. Μην σκέφτεσαι τόσο πολύ - όσο μπορείς! - το ερωτικό κομμάτι, θα έρθει στην ώρα του, αφού ξεκινήσεις με μικρά βήματα να δημιουργείς σχέσεις και να αλληλεπιδράς με άλλους. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο θεωρείς πως έχεις εγκλωβιστεί σε μια κατάσταση και δεν μπορείς να κάνεις το παραμικρό βήμα, το να μιλήσεις σε έναν ειδικό θα ήταν η καλύτερη λύση. Υπομονή, καλή θέληση και όλα μπορούν να αλλάξουν. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αισθάνονται όπως εσύ, να ξέρεις!