Σε φιλικό επίπεδο έστω, είχα συχνά την τάση να πλησιάζω όσα άτομα με γοήτευαν στο περιβάλλον μου και να τα γνωρίσω καλύτερα. Πολλές φορές μ' απέρριπταν γιατί προφανώς δεν τους γοήτευα κι εγώ αλλά με τον καιρό έμαθα να διαχειρίζομαι καλύτερα την απόρριψη, να μη μένω σ΄αυτήν και να βελτιώνομαι σε αυτό. Δεν μπορώ να πω ότι οι άνθρωποι μου χαρίζονται, ή κι αν το κάνουν μου είναι πολύ ξένο για να το διαχειριστώ και να τους δώσω πατήματα,αλλά για τα άτομα που μ' ενδιέφεραν πάντα προσπαθούσα με τον τρόπο μου και τα μέσα που διέθετα να τα γνωρίσω καλύτερα και να τα κάνω να γελάνε, γιατί κι αυτά μου έδιναν χαρά και πληρότητα. Ο φίλος-η δεν είναι μια ιδέα, είναι άτομα με σάρκα και οστά που κάτι μας κάνουν και διάφορες εμπειρίες μας έδεσαν μ' αυτούς με αγάπη. Δεν γίνεται όλοι να έρχονται οι άνθρωποι δίπλα μας και να κάνουμε το ξεδιάλεγμα, καμιά φορά είμαστε αυτοί που μένουμε ή φεύγουμε στο ξεδιάλεγμα άλλων. Δεν έχουμε όλοι αυτή την λάμψη να τραβάμε την προσοχή, που κι αυτό καμιά φορά είναι παγίδα να ξέρεις, έστω με τα μέσα που έχουμε προσπαθούμε γι' αυτά που θέλουμε έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι η ανάγκη για συντροφικότητα είναι κάτι που έχει πολύς κόσμος και απλά δεν τολμούν. Γίνε ο τολμηρός εσύ, διαλέγεις κιόλας αυτό που όντως σ' αρέσει.