Καλή μου Αναστασία,Είμαι σίγουρη ότι με διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Είναι η πρώτη φορά που με έκανε ένα post να θελήσω να απαντήσω. Πρώτα απ' όλα, ΖΕΙΣ!!! Μέχρι να μην έχουμε πνοή μέσα μας, είμαστε ζωντανοί και έχουμε ελπίδα!!! Μόνο με την ελπίδα μπορούμε να προχωράμε σε αυτόν τον κόσμο και να παλεύουμε από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο όπως η αρρώστια και ο θάνατος. Ακόμα και αλήθεια να είναι αυτό που σου είπε ο γιατρός, που και αυτό αμφισβητήσιμο είναι, γιατί μόνο ο Θεος, το σύμπαν,όπως το μεταφράζει κάνεις, ξέρει πότε θα φύγουμε ΟΛΟΙ μας από αυτόν τον κόσμο, αυτή η μία εβδομάδα που σου λέει είναι μια ευκαιρία να κάνεις ο.τι τρέλα σου έρχεται στο μυαλο!! Και σωματικά να μην μπορείς να την κάνεις, φαντάσου την, κορόιδεψε την κατάσταση σου, βγάλε τη γλώσσα στη ζωή και μην αφήσεις κανέναν, ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό να σε βάλει κάτω!! Εσύ ξέρεις πολύ καλύτερα από όλους μας εδώ πώς νιώθεις και τι πρέπει να κανεις, αλλά ακόμα ΖΕΙΣ!!! Και ένα τελευταίο που θα ήθελα να σχολιάσω. Αρχικά θα ήθελα να πω ότι είμαι πολύ πιστή στο Θεο και πάντα απευθύνομαι σ' Εκείνον. Όμως να εξομολογηθεις για ποιο πράγμα??? Πού μια ζωή παλεύεις?? Που μεγάλωσες με τόσες δυσκολίες ή που έχεις τον Σταυρό σου και τον κουβαλάς? Για ποιες αμαρτίες σου μιλάμε? Και κάποιοι θα πέσουν πάνω μου και θα πουν ότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Συμφωνώ απόλυτα!! Και πρώτη εγώ είμαι αμαρτωλή!! Και δεν μπορώ να ακούσω ότι ο Θεός μας δοκιμάζει.. Απλά έτυχε σε εσένα ο Καρκίνος σε κάποιον άλλο άνθρωπο κάποια άλλη μακροχρόνια αρρώστια. Να εξομολογουμαστε για να εαστε σωστοί χριστιανοί και πρώτα απ' όλα άνθρωποι!! Εγώ δε θα προσεύχομαι για να σε αναπαύσει ο Θεός!!! Θα προσεύχομαι για να σου δίνει δύναμη να παλεύεις!!!!!! Θα είσαι στην σκέψη μου!!!!