Καταλαβαίνω οτι νιώθεις οτι σε φέρνει σε δύσκολη θέση. Όταν είμαστε μικρά οι γονείς μας επιβάλλουν κάποια στερεότυπα, τα οποία καμιά φορά η ζωή τα φέρνει έτσι που οι ίδιοι τα καταρρίπτουν στην πράξη. Κι αυτό αν μη τι άλλο μας μπερδεύει και πέφτουν στα μάτια μας. Επίσης είναι απίστευτα δύσκολο να αποβάλλεις το σύνδρομο "τι θα πει ο κόσμος" ειδικά αν εξαιτίας του σε έχουν κατά πιέσει.ΟΜΩΣ αν ο πατέρας σου είναι σωστός απέναντί σου στο ρόλο του, πραγματικά δεν έχεις να του προσάψεις κάτι. Που μάλλον είναι ο άνθρωπος εφόσον είσαι ενήλικη και σε συντηρεί. Το οτι έχει τη στήριξη της μητέρας σου και αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ τους, ακόμα και με τη ζωή που κάνει και κατακρίνεις, θα έπρεπε να σε κάνει να νιώθεις ασφαλής. Πού και πού όμως οι κόρες ψιλοζηλεύουν τον μπαμπά, δυσκολεύονται να τον δουν σαν άντρα που δρα ανεξάρτητα της οικογένειάς του. Η μόνη λύση είναι να κοιτάξεις να ανεξαρτητοποιηθείς το συντομότερο και να διατηρήσεις μια καλή σχέση μαζί του, να μην τον αναγκάσεις δηλαδή με τη συμπεριφορά σου να σου πει το αυτονόητο: αν δεν σ'αρέσει φύγε.