Δεν ξέρω τι να πρώτο σχολιάσω σε αυτήν την εξομολόγηση. Αρχικά η κοπελα θα πρέπει να παρακολουθείται από κάποιον ειδικο και το πιο σημαντικό είναι πως έσεις θα πρέπει να συμβουλευεστε τον ειδικό για το πώς θα πρέπει να τις συμπεριφέρεστε... αν και αυτό ξέρω εκ πείρας γιατί έχω αδερφό με ειδικές ανάγκες και αναπηρία άνω του 67 πηγάζει από μέσα μας.. Η αγάπη είναι αυτο που έχουν ανάγκη τα άτομα αυτά.. Εγώ ποτέ δεν έκρυψα τον αδερφό μου από τον σύντροφό μου γιατί ήταν προτεραιότητα αυτός και όχι η εκάστοτε σχέση που θα είχα και αυτό γιατί οι γονείς μου μου το έμαθαν.. στεναχωρήθηκα με αυτά που διάβασα πάρα θύμωσα.. σε δικαιολογώ γιατί και εσένα οι γονείς σου έτσι μπορεί να σε έμαθαν αλλά οφείλουμε μεγαλώνοντας να καταλαβαίνουμε και από μόνοι μας κάποια πράγματα και να συμβουλευόμαστε κάποιον που ξέρει εν τέλει αν οι γονείς δεν μπορούν να κάνουν ούτε αυτό...