Συνήθως εκείνοι που "κλαίγονται" είναι όσοι προσπάθησαν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και μετά απογοητεύτηκαν. Γιατί κάποιες φορές όσο και εάν προσπαθείς και όσο και εάν το κυνηγήσεις, η ζωή έχει άλλα σχέδια. Και μέχρι να γίνεις ευέλικτος και να αναπτύξεις τους δικούς σου -προσωπικούς- μηχανισμούς επιβίωσης, η φάση του να "κλαίγεσαι" είναι απαραίτητη, δύσκολη, ιδιαίτερη ανάλογα τον άνθρωπο και την περίπτωση. Εσείς λοιπόν, που δίνετε τέτοιες συμβουλές, μάλλον κακό κάνετε παρά καλό. Το να υποθέτεις ότι τα πάντα είναι εκεί εξώ και σε περιμένουν να τα διεκδικήσεις, στη λιγότερη των περιπτώσεων είναι αφέλεια, απειρία και ανωριμότητα.