Ο Μπουσκαλια είναι εξαιρετικός για τις νεαρές ηλικίες, έχουν φως όσα λέει. Αν είναι παραδεχτούμε με κάθε ειλικρίνεια την ματαιοτητα που μας περιβάλλει οφείλουμε αν δεν αυτοκτονησουμε να ζήσουμε σε καμία σπηλιά μόνοι μας, τίμια πράγματα.Όμως δεν σε προετοιμάζει για τους πραγματικούς ανθρώπους... Δεν είναι μόνο όσα κουβαλάμε εμείς. Είναι και τι κουβαλάνε οι άλλοι, πως έχουν μάθει να φέρονται και μέχρι που είναι ικανοί να φτάσουν για τις πιο ανόητες επιθυμίες που αφορούν ξεκάθαρα την τροφή του ανόσιου εγωισμού τους. Ένα άτομο που μεγάλωσε σε προβληματική οικογένεια αλλά δεν θέλει να βλάψει στο μέλλον, κινδυνεύει πιο πολύ από την ενοχική του φύση να γίνει θύμα και να διαλέξει έναν ηγετικό χαρακτήρα που μπορεί να τον ελέγχει. Η μάχη είναι δύσκολη. Αλλά δεν αρκεί μόνο η εσωτερική δουλειά θα σου πω, χρειάζεται να κρίνεις σωστά ποιοι άνθρωποι είναι καλό να μπουν στην ζωή σου. Χρειάζεται να μάθεις τα όρια σου και να απαιτείς σεβασμό, αν δεν τον έχεις, να στέλνεις στον αγύριστο.Αυτά τα λέω γιατί όταν κοίταζα το χρέος μου απέναντι σε άλλους, ξέχασα να κοιτάξω κι απέναντί μου από αφέλεια. Νόμιζα ότι αντέχω επειδή είχα αντέξει πολλά. Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι. Την καλημέρα μου :)
