Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές εδώ μέσα. "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία." Η ιστορία σας μοιάζει με τόσες άλλες. Δεν είστε ο μόνος που οι γονείς θέλουν να τον κατευθύνουν στην οδό του βολέματος και της ασφάλειας. Μπορεί και να έχουν δίκιο, μπορεί και όχι (ως προς την επίτευξη της οικονομικής ασφάλειας).Ξέρετε όμως κάτι; Στη ζωή αυτή ήρθατε για ζήσετε όπως επιθυμείτε εσείς, όχι οι γονείς σας. Και καλό είναι τα λάθη ή τα σωστά μας να μας ανήκουν. Αν κάνοντας αυτό που σας επιβάλλουν οι γονείς σας καταλήξετε δυστυχισμένος κι αποτυχημένος, το πλήγμα θα είναι διπλό. Πέραν της αποτυχίας, θα σας βαρύνει η σκέψη ότι δεν ακολουθήσατε ποτέ αυτό που επιθυμούσατε εσείς για σας, δεν του δώσατε ούτε μία ευκαιρία.Από την άλλη, αν θέλετε να ακολουθήσετε αυτό που λέει η καρδούλα σας, θα πρέπει να κοπιάσετε. Σχολή κι εργασία, για να βγάζετε τα έξοδά σας και να μην επιβαρύνετε κανένα. Κυρίως, να μην έχετε κανένα να σας ελέγχει μέσω των χρημάτων. Οι γονείς -που τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε- έκαναν τις επιλογές τους, μεγαλώνουν και κάποτε μας αφήνουν. Κι εμείς μένουμε πίσω με τις δικές μας επιλογές, καλές ή κακές. Καλή τύχη.