Μην με παρεξηγήσεις, διακρίνω ότι τσαντίστηκες με την απάντηση, αλλά για καλό στο είπα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, πόσο μάλλον οι κοπέλες, για λόγους που σηκώνουν τεράστια ανάλυση, γαλουχούμευα με την επιθυμία μιας συντροφικής μονογαμικής ετεροφυλόφιλης σχέσης βασισμένης στην ιδέα του ρομαντικού έρωτα. Όταν είμαστε πολύ μιξροί, λόγω απειρίας, και λόγω ιδεαλισμού, μπερδεύουμε την έλξη, την καύλα, ένα βιοχημικό φαινόμενο, με τον έρωτα, που είναι ένα πνευματικό φαινόμενο. Μσλιστα κρεμάμε πάνω στην ελξη και την καύλα την πανανθρώπινη επιθυμία της συντροφιξότητας, επιζητώντας δηλαδή σύνττοφο ελβατιξό σουγιά, να τα κάνει όλα και να συμφέρει. Όταν λοιπόν δεν συμπίπτουν όλα αυτά μαζί (και σπάνια συμπιπτουν αυθόρμητα για πολύ ακόμα και σε ταιριαστούς συντρόφους), πέφτουμε στα πατώματα από την απογοήτευση. Με την εμπειρία που έχω πια πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν έχουν περάσει πάνω από έτος, δύο έτη, κι άνω σε στενή, δια ζώσης κι ουσιαστική επικοινωνία με κάποιον δεν έχουν ερωτευτεί στην ουσία. Ενθουσιαςμό, έλξη, καύλα ένιωσαν και θέλησαν να τις σετάρουν με το όραμα σχέσης που είχαν μέσα τους. Δεν τους βγήκε, απλώς. Συνήθως αυτό φαίνεται στο εξάμηνο, λιγότερο σε ποκυ κοντινή επαφή (πχ. συγκατόικηση) ή περισσότερο (σε μη συφμγξατοίκηση, σχέση από απόσταση κλπ)Σου σώζω πολύτιμο χρόνο, αν τα σκεφτείς αυτά που λέω.(οι φίλοι σου btw σου έλεγαν να σηκώσεις το κινητό μόνο μέρα, γιατί ξέρουν ότι ο άλλος σε πήρε ρπειδή βάρεσαν κόκκινο οι καύλες του- βλέπεις, ο εξωτερικός παρατηρητής βλέπει πιο καθαρά)