Φαντάσου τον εαυτό σου επί είκοσι χρόνια να ζει το ίδιο σκηνικό και ενδεχομένως ακόμη πιο έντονο. Το αντέχεις; Σου αρέσει;Εγώ αυτό διερωτήθηκα και ξύπνησα πάντως. Ηταν άθλια η συμπεριφορά που δεχόμουν και δεν την αξίζα. Κι αγάπη να υπάρχει (από μέρους μας, αν θες κι απ' το δικό τους που δεν πολυπείθει) δηλαδή αρκεί για να αντέχεις. Αξίζει; Αυτό θες στην ζωή σου; Αυτό θες από τον άνθρωπο που λες δικό σου; Υ. Γ. Κάποιοι θα πουν ότι το δυναμικό της κατάστασης μπορεί ν' αλλάξει. Αμέ. Μπορεί. Καμία περίπτωση ανθρώπου δεν είναι χαμένη όσο ζει. Το θέμα είναι πόσοι θ' αλλάξουν γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει μια αλλαγή ουσιαστική. Ειδικά όταν έχετε συνηθίσει να είστε σε μια σχέση χωρίς σεβασμό. Δεν σε σέβεται.Εγώ σε ανάλογη κατάσταση ένιωσα να χάνω τον αυτοσεβασμό και έφτασα να νιώθω αυτολύπηση. Χαίρομαι που συνήλθα. Χαίρομαι που δεν χρειάζεται να νιώθω καταπίεση από το πουθενά. Χαίρομαι που δεν χρειάζεται να ανέχομαι παράλογα πράγματα για να έχω επαφή με τον οποιονδήποτε. Όποιος μας νοιάζεται, δεν μας βάζει αντιμέτωπες με τέτοια ζητήματα.Αλλά αν θες. Παντρέψου. Απλά κι οι γάμοι διαλύονται. Κι οι σχέσεις. Αλλά είναι προτιμότερο από το να διαλύουν εμάς τους ίδιους. Απλά λέω...