Εν ολίγοις κι επειδή η πλειοψηφία βαριέται τη μελέτη το πάτερν σύμφωνα με τους επιστήμονες πάει ως εξής. Βάζεις ποντίκια σε πλαίσιο και τους παρέχεις μοχλούς με ανταμοιβή. Γρήγορα μαθαίνουν το πατώ το μοχλό- παίρνω ανταμοιβή. Όταν τελείωσουν τα treats τα ποντίκια το αντιλαμβάνονται και παύουν να ζητούν. Ως εδώ, όσο κι αν μοιάζει η σχέση χειριστική δεν είναι. Είναι conditioning αλλά σε υγιές πλαίσιο με positive reinforcements. Επειδή ειναι σταθερή/συνεπής η σχέση προσπάθειας-ανταμοιβής και η διακοπή της έγκειται και στα δύο μέλη (πάροχο-αποδέκτη).Βάλε τώρα το ποντίκι στο πλαίσιο αλλά ΜΗΝ παρέχεις ανταμοιβή σε κάθε πάτημα του μοχλού. Κάνε τις ανταμοιβές τελείως τυχαίες, όποτε του καπνίσει. Το ποντίκι χάνει την αναμονή σταθερότητας, δεν γνωρίζει πότε θα λάβει αυτό που θέλει ή αν θα το λάβει καν! Παθαίνει εθισμό και σκίζεται στην προσπάθεια για να αποκτήσει έστω και τις ανταμοιβές ψίχουλα. Αυτό που του συμβαίνει λέγεται conditioning wirh intermittent reinforcement και αποτελεί κακοποίηση. Κι είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να "κολλήσει" κάποιος. Στην καθουμολουμένη το λέτε "σε παίζει".Αυτό κάνουν οι κακοποιητές. Δίνουν αρχικά πολλες και θεωρούμενες σημαντικές ανταμοιβές και κατόπιν τις αποσύρουν με ακανόνιστο ρυθμό. Αλλάζει όλη η βιοχημεία του εγκεφάλου του θύματος και δημιουργούνται αλλοιωμένες συνάψεις.Αποτέλεσμα: δεν φεύγει...