Για να ακούσεις κάποιον όταν είσαι τρομοκρατημένος. Να μπορέσεις να τον εμπιστευτείς χρειάζεται να νιώσεις ότι σε καταλαβαίνει, ότι δεν σε κριτικάρει αρνητικά (άρα σ' απορρίπτει). Όταν είσαι σε ένα μόνιμο στρες, σε μια κατάσταση που όλο αυτό μαστίγωμα ρίχνεις δεν είναι αυτό που χρειάζεσαι. Ίσα-ίσα είναι πιο πιθανό να σε αποθαρρύνει. Τώρα γιατί; Γιατί δεν αρκεί να ξεκοψεις μια κατάσταση, πρέπει να έχεις εναλλακτικές ή τρομερο σθένος να δημιουργήσεις νέο.Όπως πάνω κάτω είχα διαβάσει σε έναν ασημο λογοτέχνη ( Τολστόι) οι ευτυχίες των ανθρώπων μοιάζουν πανω κάτω αλλά η κάθε δυστυχία είναι μια μοναδική ιστορία. Εδω μιλάει στις γυναίκες. Λέει γενικόλογα και δεν ξέρω ποιον αγγίζει πάρα μόνο την ματαιοδοξία του να πουμε δύο σωστά λογάκια γιατί είναι κρίμα σε άτομα που ούτε τα ξέρουμε, ούτε μας ενδιαφέρουν πραγματικά. Τον ενδιαφέρει η Μυρτώ που την δέρνει ο άντρας της; Θέλω να πω δεν είναι γενικότητες κάποια πράγματα. Είναι υπάρξεις πολύ αληθινές και χρειάζονται πολύ χειροπιαστό στήριγμα που συνήθως δεν το έχουν /είχαν και πότε. Κι αν δεν μπορούμε να ενδιαφερθουμε έμπρακτα, ας διαλέγουμε πολύ προσεκτικά τι θα πούμε έστω.Υ. Γ. Προφανώς αυτή είναι η δική μου άποψη πάνω σε κάτι που διάβασα. Κατανοώ ότι ζητάμε αυτόν που κακοπερναει ν' αλλάξει κάτι και πιστεύω ότι είμαστε μια υποκριτική και προβληματική κοινωνία που αλλά λέει, αλλά πράττει και αυτό που δεν συγχωρεί είναι το να είσαι ευάλωτος, ειδικά όταν δεν ξεσπας σε άλλους. Κι επίτηδες δεν θέλει να δυναμώσουν τέτοια άτομα, για να μπορεί να ξεσπάει εκ νέου τα σκτ της εκεί. Μακάρι να πέφτω έξω φυσικά :)