Τι συμβαίνει, ρε παιδιά; Πώς την έχετε δει έτσι οι νεολαίοι; Κατ' αρχάς, από πότε πρέπει να παίρνεις την άδεια για να βγεις έξω και πώς είναι δυνατό να περνάει από το μυαλό κάποιου ότι είναι σε θέσει να σε "αφήσει" ή να "μη σε αφήσει" να κάνεις το οτιδήποτε ; Θα μας τρελάνετε τελείως;Από την άλλη, είναι δυνατό να παίρνει κανείς μαζί του τη σχέση του στη δουλειά όταν είναι να εργαστεί νύχτα; Τι είναι το ανήλικο παιδί σου που δεν μπορεί να μείνει μόνο; Μα ακόμη και στην περίπτωση αυτή, βρίσκουμε μπέιμπι σίτερ ή φωνάζουμε παππούδες, θείους ή δεν ξέρω εγώ ποιον άλλο. Πάρτε το αλλιώς. Οι σχέσεις δεν αποτελούν φυλακή, εξάρτηση, καταναγκασμό. Εξακολουθούμε να είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και ξεχωριστές οντότητες. Δεν είμαστε σιαμαίοι, ούτε χρειάζεται να δικαιολογούμαστε ακόμη και για την ανάσα μας. Κι αυτό ισχύει εκατέρωθεν.