Διαβάζω τις κριτικές που αφορούν τα τέκνα , κουτσούβελα, παιδιά . Ο εξ . αν επιλέξει να συγκατοικήσει, δεσμευτεί με μονογονέα θα ξέρει, ότι εισβάλει σε μια ήδη υπάρχουσα με νόμους και κανόνες οικογένεια (βλ. Καλές και κακές στιγμές εντάσεις, αγωνίες τρεξήματα που αφορούν τα παιδιά και κατ' επέκταση όλη την οικογένεια , θα χρειαστεί να ανεχτεί τον πρώην, γιατί είναι ο πατέρας οπότε θα υπάρχει στην ,εντός οικογένειας, καθημερινότητα. Ίσως χρειαστεί και ο νυν να συμμετάσχει σε αυτήν. Αλλά τις αποφάσεις τις παίρνουν μόνο οι γονείς, ο ανερχόμενος πατριός ή αντίστοιχα μητριά δεν έχει δικαίωμα να παρέμβει ή να τους δωθούν τέτοιοι ρόλοι. Αν θέλουν μπορούν να συζητούν σε φιλικό επίπεδο με τα τέκνα , αλλά αποφάσεις παίρνουν μόνο οι γονείς, αναφέρομαι σε χωρισμένους γονείς και όχι σε μονογονεϊκές οικογένειες όπου ο πατέρας ή η μητέρα έχει "φύγει". Η συνθήκη "παντρεύομαι για να μου μεγαλώσουν τα παιδιά" το συναντάμε περισσότερο σε άντρες με παιδιά, όπου η μητέρα έχει πεθάνει, όχι όμως ότι δεν το κάνουν και οι γυναίκες μητέρες Δεν είναι όμως η σωστή αντιμετώπιση.