Αχ αχ... Καταρχάς. Είναι δυνατόν να αγαπάς πολύ κάποιον, να νιώθεις δεμένη με αυτόν κι ότι δε μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν και παράλληλα να μη νιώθεις ερωτευμένη. Συμβαίνει και είναι εντάξει. Ξέρεις ότι είναι έτσι, γνωρίζεις τα συναισθήματα σου και δε χρειάζεται ούτε να τα αγνοείς, ούτε να τα καταπιέζεις. Δεν έχεις κάποιο έλεγχο εξάλλου πάνω τους. Δεν ξέρω τι να σε συμβουλεύσω πάνω σε αυτό το θέμα. Υπάρχουν ζευγάρια που χωρίζουν όταν τελειώνει ο έρωτας, υπάρχουν ζευγάρια που μένουν μαζί γιατί τους κρατάει η αγάπη.Δεύτερον, λες ότι δεν ΜΠΟΡΕΊΣ να τον ΕΓΚΑΤΑΛΕΊΨΕΙΣ γιατί σου έχει σταθεί πολύ και σε έχει ανάγκη. Αυτή η πρόταση περιλαμβάνει αρκετές δυσλειτουργικές πεποιθήσεις. Το ότι το αγόρι σου σου στάθηκε όταν τον χρειαζοσουν, (και είμαι σίγουρη ότι κι εσύ τον στηρίξες σε δύσκολες στιγμές) δε σημαίνει ότι πρέπει να καταπιέσεις τα συναισθήματα σου και την ανάγκη σου να αποχωρήσεις από τη σχέση αυτή. Δεν χρωστάς σε κανέναν καλή μου να καταπιέζεις τον εαυτό σου. Επίσης, δεν τον εγκαταλείπεις, απλά αποφασίζεις ότι δε σε καλύπτει πια η σχέση και θες να διεκδικήσεις το καλύτερο για σένα. Οπότε, πάρε το χρόνο σου, σκέψου τι θέλεις πραγματικά, πραγματικά για σένα! Ικανοποιούμε τις δικές μας ανάγκες, δεν τις καταπιέζουμε για να ικανοποιούμε τους άλλους!Λυπάμαι αν βγήκε λίγο εντονη η απάντηση μου, αλλά μάλλον χτύπησε φλέβα! Καλή συνέχεια! ❤️