Διαβάζω την εξ., διαβάζω και τις κριτικές. Θα απαντήσω όμως λίγο διαφορετικά από το σύνηθες .Όταν επιλέγουμε σύντροφο, ανασκαλεύουμε, ασυνείδητα, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που προήλθαν από την σχέση με τους γονείς μας. Ο άνθρωπος, στις ευρύτερες κοινωνικές σχέσεις ψάχνει αυτήν την σιγουριά την συναισθηματική (καλή ή κακή ) που προέρχεται από την τριαδική σχέση με τους γονείς (οιδιπόδειο σύμπλεγμα)προσπαθεί να αναπαράγει ο,τι πιο οικείο, μέσα από τις καθημερινές και ευρύτερες σχέσεις . Είτε αυτά βασίζονται στην σιγουριά είτε στις ενοχές είτε στον "απόλυτο έρωτα",να το θέσουμε κάπως έτσι, του παιδιού προς την μητέρα ή τον πατέρα αντίστοιχα. Πιο απλά οι προσωπικές σχέσεις καθορίζονται από την συναισθηματική σχέση που έχουμε με τους γονείς μας.Τα συμπλέγματα που κουβαλάει ο καθένας επιρρεάζει και την επιλογή του συντρόφου. Ναι θα συμφωνήσω (με βάση τα δικά μου συμπλέγματα) ότι το δύσκολο το περιπετειώδες και το απόκρυφο, το περίεργο το παράξενο, αυτό που θα μου δυσκολέψει λίγο το μυαλό, την καρδιά και το σώμα, δεν θα μου δωθεί εύκολα. Με εξιτάρει. Το εύκολο είναι βαρετό. Πάντα όμως με όρια και με μέτρο. Γιατί αν από το δύσκολο πάμε στο ανύπαρκτο ε!εκεί είναι χάσιμο χρόνου. Όπου και η υπομονή εξαντλήται. Παντού πρέπει να υπάρχουν όρια και μέτρο.