Τα ίδια σκ@τα και γω...ένα χρόνο και καμιά βελτίωση . Δεν έχω συμβουλή απ ότι καταλαβαίνεις απλά συμπαραστέκομαι μήπως νιώσεις λιγότερο μόνος-η. Ώρες ώρες πονάει πολύ το άτιμο. Αλλά να ναι καλά.Κι ας τον χαίρονται αλλα χέρια. Άντε ας δώσω μια συμβουλή. Μην αρνείσαι αυτά τα συναισθήματα και μη τα σκεπάζεις με άλλες ασχολίες.Κοροιδευεις τον εαυτό σου ετσι.Ζηστα σαν ψευδαίσθηση. Φτιάξε το όνειρο σου και παίξε μέσα σε αυτό όσο πιο ρεαλιστικά μπορείς. Και χαμογελα. Και μόνο με την ιδέα χαμογέλα. Κλείσε τα μάτια και πείσε τον εαυτό σου ότι είναι δίπλα σου. Μέχρι να περάσει... όσο πάρει.καποτε θα περάσει.