Μου φαίνεται ότι, πια βάζεις τον εαυτό σου πιο πάνω και από το παιδί σου.Ότι ήρθε η ώρα που "δικαιούσαι κι εσύ λίγη ευτυχία" λες και στη στερουσε κάποιος όλα αυτά τα χρόνια. Μήπως μέσα σου νιώθεις ότι το παιδί σου είναι "υπεύθυνο" επειδή ήρθε με τον τρόπο που ήρθε και σε όχι και τόσο κατάλληλη χρονική στιγμή;Τι λέω αυτό γιατί σχεδόν με σόκαρε το πόσο απλά το λες ότι το παιδί ας πάει να ζήσει με τον πατέρα του αν δεν δεχτεί τον καινούριο μου σύντροφο. Σε βρήκα τραγική σε αυτό το κομμάτι.Όσο για το αν έχεις δικαίωμα στον έρωτα, σαφώς και έχεις, όπως όλοι φυσικά. Αλλά..με οποιοδήποτε κόστος;