Είναι πολύ σημαντικό να προσαρμοστεί το παιδί στα θέλω σου και όχι εσύ στα δικά του.Από την άλλη θα πρέπει να είσαι πολύ προσεκτική στο πως θα γίνει αυτή η προσαρμογή. Το παιδί είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και νοιώθει απειλή, φόβο και ανασφάλεια. Φοβάται την απόρριψη από τους γονείς (ο ένας μακρυά, ο άλλος με άλλο συντροφο), οτι δε θα το αγαπατε, οτι θα χάσει τον πατέρα του, οτι ισως έρθουν νέα παιδιά, κτλ. Επιπλέον με αυτήν την απόφαση, χάνει και κάθε ελπίδα να είναι οι γονείς τους μαζί.Αυτά πρέπει να αντιμετωπίσεις. Εξήγησέ του οτι οι μεγάλοι θέλουν να μιλάνε πάντα με μεγάλους, οτι ο πατέρας του δεν αλλάζει ποτέ και θα το αγαπάει πάντα και θα το βλέπει όποτε θέλει. Πες του οτι και εσύ θα το έχεις πάντα προτεραιότητα (χρησιμοποίησε και καμιά υπερβολή σε αυτό). Αν σε ρωτήσει περί γάμου απέφυγε να απαντήσεις λέγοντας πχ οτι είναι νωρίς ακόμα και αρχικά θέλεις ενα μεγάλο άνθρωπο να μιλάς και να σε προσέχει. Άφησε το παιδί να εκφραστεί και να μιλήσει όπως θέλει.Πρέπει να του δημιουργήσεις ασφάλεια. Δούλεψε με την ψυχολογία του. Και κατά τη συγκατοίκηση να μην αλλάξεις τίποτα στην έως τώρα συμπεριφορά σου, απέναντί του. Στην ηλικία που είναι θα βοηθούσε και ένα δωρο από το νέο σύντροφο.Και να κανονίζεις να βλέπει συχνά τον πατέρα του. Ποτέ καυγάδες μπροστά στο παιδί για να μη νοιώσει ενοχές. Να είσαι πολύ προσεκτική στην αρχη της συγκατοίκησης, να παρακολουθείς συνέχεια τη συμπεριφορά του παιδιού, να είσαι δίπλα του χωρίς υπερβολές και όλα θα πάνε καλά.