Περναω μια παρομοια κατασταση σε μεγαλο βαθμο. Αυτο που εκανα ειναι να πιασω την υπολοιπη οικογενεια και τους ειπα οτι πρεπει να αρχισουμε να βοηθαμε στο σπιτι περισσοτερο. Στην αρχη οπως ειπες,ελεγε συνεχεια οτι τα κανουμε ολα λαθος. Εκει ειναι σημαντικο να συγκρατηθεις και αντι να ξεσπασεις,το οποιο ειναι λογικο και ανθρωπινο γιατι βοηθας και σου κανουν παρατηρησεις,να ρωτησεις πως μπορεις να το κανεις σωστα. Μεχρι στο μυαλο της να δει οτι το κανει σωστα ακριβως οπως θελει θα παραπονιται. Κανε υπομονη και σταφιακα θα "μαλακωσει" ΛΟΓΙΚΑ.Αν παλι δεν σταματα να ασχολεισαι.