Αυτό σημαίνει λοιπόν ακριβώς ότι δεν το χρησιμοποίησαν για προσωπική ανάπτυξη (και οι δύο καθένας με τον εαυτό του) και για επαναδιαπραγμάτευση των δυναμικών του ζεύγους.Κάτι που λέει η Perel και βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον είναι ότι ενώ παλιά υπήρχε η κοινωνική ντροπή του διαζυγίου για λόγους απιστίας (μα θα χαλάσεις το σπίτι σου;), σήμερα που το διαζύγιο κι ο χωρισμός είναι παιχνιδάκι, η κοινωνική ντροπή έχει μετατοπιστεί στο να μείνεις σε σχέση νε άιστία. "Χώρισε" σου λένε όλοι, και στο θύμα και στο θύτη.Όμως σήμερα η έννοια της απιστίας έχει διευρυνθεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, εν μέρει χάρις στην τεχνολογία. Είναι το φλερτ; το φάσωμα; το sexting; η παρακολούθηση πορνό; η διατήρηση προφίλ σε dating apps; ο συναισθηματικός δεσμός με μακρινούς αλληλογράφους ή πρώην; τι;Επειδή έχουν ακριβώς τα όρια, τα στατιστικά της διευρυμένης απιστίας, σύμφωνα μα τα παραπάνω, έχουν αυξηθεί δραματικά.Συνήθως λένε ότι απιστεί κάποι@ επειδή είτε κάτι δεν πάει καλά στη σχέση, είτε ο θύτης είναι προβληματική προσωπικότητα.Όμως η παρατήρηση και τα στατιστικά μας υποδεικνύουν ότι ούτε όλος ο κόσμος είναι προβληματικός, ούτε όλες οι σχέσεις έχουν κενά. Υπάρχουν κι ευτυχισμένα ζευγάρια που συμβαίνει κάποι@ να απιστήσει. ΓΙΑΤΙ λοιπόν συμβαίνει; Μην ξεχνάμε ότι το όραμα του ιδανικού συντρόφου είναι αυτό του ελβετικού δουφιά (αντίθετα απο τα παλιά χρόνια που αρκούσε να μη σε δέρνει κσι να φερνει λεφτά): τέλειος εραστής, ιδανικός σύντροφος, καλύτερος φίλος, κατάλληλος πατέρας, φιλοπδοξος επαγγελματίας, πνευματικά ισόβαθμος κλπ.Είναι φανερό ότι οι προσδοκίες είναι στο θεό! Επομένως η απογοήτευση από το ταίρι καραδοκεί!Όμως ταυτόχρονα η σύγχρονη κουλτούρα είναι δικαιωματική: αξίζω να είμαι ευτυχισμέν@! Κι έτσι ανοίγεται πιο εύκολα το μονοπάτι συο να γίνουν πράξεις πιο εγωκεντρικές.Προφανώς οι λόγοι της εκάστοτε απιστίας είναι σύνθετοι και διαφέρουν από ζευγάρι σε ζευγάρι, αναλόγως των προσωπικοτήτων, της δισπαιδαγώγησης, των βιωμάτων, της δυναμικής μέσα στη σχέση, της ηλικίας, των προσδοκιών, του ορσ´ματος ευτυχίας, συνοπτικώς κανόνας δεν βγαίνει! Κι έτσι είναι απολύτως φυσικό επόμενο να υφίσταται ανάγκη μεγάλης ενδοσκόπησης, αυξημένης αυτογνωσίας, ενσυναίσθησης και κατανόησης για να ξεπεραστεί (αν αυτό είναι επιθυμητό) το ζήτημα και το ζευγάρι να είναι πάλι μαζί.