Λεμόνι, δε νομίζω ότι το σχόλιό σου χρήζει κραξίματος, νομίζω είναι ρεαλιστικά σωστό.Ο πατήρ από την άλλη, αξίζει ένα καλό τράβηγμα αυτιού, γιατί οκ, τι περίμενε τόσο καιρό να κάνει μια τόσο ουσιώδη κουβέντα στο γιο του;Μπορεί η τάση πια να είναι η πλήρης απαξίωση της κλασικής πυρηνικής οικογένειας, αλλά ο λόγος που επιβίωσαν τόσες γενιές μέσω αυτής (με όλα τα καλά και τα στραβά και τα θεόστραβα της) είναι ότι στα βασικά σημεία δουλεύει και καλύπτει βασικές ανάγκες.Ο πατέρας δηλαδή, είναι και λόγω φυσιολογίας "αρμόδιος" να εξηγήσει πράγματα και να μιλήσει από μια οπτική, που εμείς οι γυναίκες ποτέ φυσικά δε βιώσαμε.Συμπληρωματικά αλλά εξίσου ουσιωδώς, έρχεται μετά η μητέρα να εξηγήσει την πλευρά του έτερου ανθρώπου, να μιλήσει για τη συναίνεση, τις ανάγκες του και το σεβασμό σε αυτές.Και θα πρέπει να βρει και την κατάλληλη γλώσσα για να το κάνει, να είναι μεν αντικειμενική και με σωστούς όρους, αλλά να μην είναι άκαμπτη και "δασκαλίστικη".Επίσης, διαφωνώ με το να σε δει το παιδί σου ως "συνένοχο σε κάτι απολαυστικό".Φυσικά και δεν πρέπει να σε δει ως πουριτανό κριτή, αλλά δε θεωρώ υγιές για τη σχέση γονιού-παιδιού να του δώσεις και sex tips. Να του δώσεις προφυλακτικά, να μιλήσεις για ΣΜΝ, ασφάλεια και αντισύλληψη βεβαίως, να του παρέχεις (και ερωτική) στέγη, να δείξεις ότι θεωρείς τα πάντα φυσιολογικό κομμάτι της ωρίμανσης και της προσωπικής του ζωής, βεβαίως.Αλλά εγώ θα επιστράτευα κάποιον ειδικό να του μιλήσει περαιτέρω, θα έφερνα βιβλία κλπ.Γενικά πιστεύω ότι οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους και να έχουν μια ανοιχτή σχέση ειλικρίνειας και αλληλοσεβασμού, αλλά τα όρια πρέπει να θέτονται και οι ρόλοι να διατηρούνται.Κακά τα ψέματα, η δουλειά του γονιού είναι η πιο δύσκολη, θέλει δουλειά, επαγρύπνηση, αυτοβελτιώση και λεπτούς χειρισμούς 24/7.