Μην πανικοβάλλεσαι και μη "στιγματίζεις" τον εαυτό σου - γιατί να πηγαίνει κάτι λάθος με εσένα;Από μια άποψη, το να συνειδητοποιείς "τα δύσκολα" που έρχονται με ένα παιδί, είναι απόλυτα υγιές και ρεαλιστικό - δες τι γράφει πιο πάνω η Καραβάν για την τεράστια ευθύνη, αλλά και για τη ματαίωση του Εγώ.Ίσως εσένα σου ήρθε απότομα αυτή η συνειδητοποίηση και η ανησυχία με τις δυσκολίες να έχουν κυριαρχήσει στην οπτική σου, πράγμα που σε κάνει να νιώθεις εγκλωβισμένη.Σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν να συμβουλευτείς έναν ειδικό ώστε να βρεις τη ρίζα του θέματος και το δικό σου δρόμο προς την αρμονία.Δεν υπάρχει κάποια στάνταρ εικόνα παραμυθένιας ζωής-γάμου-οικογένειας, υπάρχουν πολλές υποκειμενικές μορφές ευτυχίας, κράματα χαράς-λύπης, στιγμές, που δένουν με υπομονή, αγάπη και χρόνο.Εύχομαι ό,τι καλύτερο.