Να σου κάνω μια ερώτηση: Η μαμά σου κι η αδερφή σου είναι παιδαγωγοί ειδικής αγωγής ή παιδονευροψυχίατροι; Αν όχι, τότε πώς η γνώμη τους έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από του οποιουδήποτε άγνωστου στο δρόμο;Ξεκάθαρα λειτουργούν με γνώμονα το γόβο. Για να μην φοβάσαι λοιπόν, ένα μη αυτιστιξό παιδί δεν μπορεί να "γίνει" αυτιστικό λόγω συγχρωτισμού με άλλο (ούτε καν στις εκδηλώσεις του, όλα τα παιδιά μιμούνται παροδικά στις ηλικίες αυτές, εικάζω 3-4-5 ετών και τους περνάει) όπως ένας gay δεν γίνεται straight επειδή τον βάλαμε σε ετεροκανονικό πλαίσιο (και τούμπαλιν). Εξαρτάται από τον βαθμό εκδηλώσεων του άλλου παιδιού βεβαίως, καθώς δεν έχουν όλα τα αυτιστικά άτομα ίδιας βαρύτητας εκδηλώσεις. Για να παίζουν μαζί, με σας στο δωμάτιο, μάλλον σχετικά ήπιες είναι. Το διξό σου κριτήριο θα σε καθοδηγήσει.Και συμφωνώ ότι είναι σκληρό κι άδικο να περιθωριοποιούνται έτσι και τα παιδιά και η οικογένειά τους.Αυτό που ίσως δεν υποκογίζεται στην εξίσωση είναι ότι ο εγκέφαλος των αυτιστικών λειτουργεί διαφορετικά, πράγμα που είναι πλούτος για μας τους υπολοίπους. ;)