Τι θα γινόταν...Ο άνθρωπος που του φέρεσαι ως σεξουαλικό αντικείμενο, ως δίποδο δονητή, αρχίζει κι ανησυχεί. Συνειδητοποιεί την ανταλλαξιμότγτά του και την αγωνία της χρηστικότητάς του. Αν έχει κακή περφορμάνς (σύνηθες ρίσκο, για άντρες μιλάμε, είναι στις εργοστασιακές ρυθμίσεις της βιολογίας τους) ξρ´ρει ότι θα αντικατασταθεί. Και τότε ούτε τις σεξουαλικές του ανάγκες δεν θα καλύπτει. Για τις συντροφικές δεν το συζητώ, αφού είπαμε του φέρονται ως σεξουαλικό αντικείμενο. (Υπό υην προυπόθεση φυσικά ότι ΟΛΕΣ οι γυναίκεςμάθουν να χειρίζονται αυτή την τεχνική, όχι να υπάρχουν θυματάρες στην παραδίπλα γωνία)Αυτή η έλλειψη και το άγχος προκαλεί επομένως φόβο, αφού μένουν βασικές ανθρώπινες ανάγκες ακάλυπτες. Ο φόβος στα εγωιστικά κι ανώτιμα πλάσματα, όπως δηλαδή αυτοί οι άντρες-παιδιά (είναι συγκεκριμένη κατηγορία κακομαθημένων) φέρνει θυμό κι απόγνωση, και τελικώς σύγκρουση με τον εαυτό (θυμός έναντι του εαυτού, "μα τι μου λείπει";) Αυτό με τη σειρά του σπάει την αυτοπεποίθηση και άπαξ κι αυτό γίνει τότε τον κάνεις ο,τι θέλεις αν έχεις λίγο μυαλό.Δεν είναι συμβουλή σχέσεων, φυσικά, είναι boot camp για "σπάσιμο" τσαμπουκαλήδων που νομίζουν ότι άλλος κανείς χρωμόσωμα XY δεν έχει, μόνο η αφεντιά τους. Κατόπιν έχουν ελπίδες να γίνουν άνθρωποι.Στη βάση του το θέμα, δυστυχώς, θέμα ελέγχου είναι...