Δυστυχως οπως τα λες ειναι. Ο μπαμπας σου ειναι παραδειγμα του "δεν εχει σημασια πως μεγαλωσε καποιος, θεληση να υπαρχει...". Οσο για τους αντρες της παρεας που αναρωτιουνται "μα γιατι τοσες εξ. για τις δουλειες του σπιτιου (=πιαστε κανα ξεσκονοπανο και αφηστε μας στην ησυχια μας να βλεπουμε ποδοσφαιρο)", εχω να πω οτι αν ξερατε ποσο χρονο θυσιαζουν καθημερινα οι γυναικες να φροντιζουν τετοιους πασαδες, χρονο που θα μπορουσαν να διαθεσουν για την ξεκουραση τους ή καποιο χομπι, τοτε μονο θα καταλαβαινατε γιατι προτιμαμε να ειμαστε μονες παρα να εχουμε μια εξτρα ευθυνη στο κεφαλι μας. Χωρια που στην εποχη μας αυτο δεν ειναι απολυτο, μπορεις να εχεις σχεση με καποιον και να μενετε σε ξεχωριστα σπιτια.Επισης, κατα τη γνωμη μου, ενας αντρας που μπορει να φροντισει τον εαυτο του σημαινει οτι αυριο-μεθαυριο αν μου συμβει κατι θα μπορεσει να φροντισει και εμενα. Και αυτο ειναι πολυ σημαντικο στην επιλογη συντροφου (ή τουλαχιστον θα επρεπε να ειναι).