Μάθαμε τώρα με την κάθε καημένη να αποδίδουμε στην κατάθλιψη την τεμπελιά της.Κυρία μου,δε ζούμε στο 1950 ο άντρας να κουβαλάει και εσύ να αράζεις σπίτι.Που ακόμα και αυτό δε μπορείς να κάνεις σωστά,γιατί οι γιαγιάδες μας όλη μέρα ίδρωναν για το σπίτι και τα παιδιά.Δυστυχώς σήμερα καλές μου τεμπέλες η κατάσταση επιβάλλει να δουλέψετε.Και όχι επειδή δουλεύει ο άντρας ή για λόγους ισότητας,αλλά είναι ο μόνος τρόπος να διατηρήσετε το μαλλάκι και το νυχάκι χωρίς να κάνετε σκλάβο τον άνθρωπό σας και κόψει λάσπη.Οσό για εσένα φίλε μου έχεις πέσει πιθανότατα στην κλασική περίπτωση της καταθλιπτικής που ό,τι και να της προσφέρεις πάντα θα σου γκρινιάζει.Συζήτα τα προβλήματα,κάνε λίγη υπομονή,δώσε κάποια ψυχολογική στήριξη και αν δεν αλλάξει κάτι πάρε δρόμο.Δε θα χαραμίσεις τη ζωή σου σαν το γαϊδούρι.