Είμαι πάνω κάτω στη ίδια κατάσταση. Ξέρω ακριβώς πώς νιώθεις όμως. Δεν θες να βγαινεις απο το σπίτι να μην σε βλέπει κανείς, δεν έχεις όρεξη για τιποτα. Σκεφτεσαι πως θα σε σχολιάζουν ασχημα. (και εν μέρει έχεις δίκιο) Είναι πολύ δύσκολο. Αλλά σκέψου ότι έχεις όπως είπες δύο υπέροχους γονείς και αδέλφια. Προσπάθησε να μην στεναχωριέσαι και κυρίως να μην αγχώνεσαι. Φτιάξε σταδιακά τη ζωή σου. Μικρά βήματα, εκπλήρωση μικρών στόχων κάθε μέρα. Απομακρυνε από κοντά σου αυτούς που εσκεμμένα και παρατεταμένα σε πληγώνουν, σε ρίχνουν και σε κουράζουν. :))