Μισο μισο εξομολογ. Ξεκινω απο εσένα. Εσύ του το επιτρεπεις να φέρεται έτσι, ακόμα κι αν αυτός ισχυρίζεται οτι ειναι ενα αθώο πείραγμα ολα αυτά. Που μεταξύ μας ξέρεις πολυ καλα πως δεν ειναι. Γιατί αν ηταν ενα αθώο πείραγμα και δε θα σε ένοιαζε, δεν θα μας εγραφες. Αρα κάπου όλο αυτό σου πέφτει too much να το ανεχτεις, και με το δίκιο σου άλλωστε. Συμφωνώ μαζί σου. Αν ηταν ενα αθώο πείραγμα δε θα σε έκανε να αισθανθεις άβολα και θα απολαμβανες τη χιουμοριστική πλευρα που έχουν τέτοια πειράγματα αναμεσα σε ζευγάρια, σε σχέσεις. Προφανώς η συμπεριφορα του αγοριου σου ξεπερνά τα δικά σου προσωπικα όρια του τι ανεχεσαι. Και φυσικά δεν έχει κανένα λογο και δικαίωμα να πατάει στην ηδη χαμηλή αυτοεκτίμηση σου κατ'εσενα, για να στη ρίξει ακόμα κι άλλο. Πιστεύω οτι είσαι μια χαρά άτομο. Πολυ καλα και κάνεις και σκεφτεσαι. Απλα θα το συζητήσεις μαζί του και θα του πεις ολα αυτά που σε ενοχλούν να μην τα ξαναπει. Γιατί δεν ανεχεσαι πλεον αλλες 'δήθεν αστείες' μειώσεις. Βάλε ενα 'αρκετά' και βάλε όρια στο που θα εισέρχεται ο καθένας. Μην επιτρεπεις στον καθένα να σε μειώνει, εκεί που θέλεις τελεία, τη βάζεις δίχως να δικαιολογεις. Είσαι εσύ και τα θέλω σου και οι αντοχές και οι ανοχές σου απέναντι στους αλλους και στη συμπεριφορα τους. Απλό ειναι. Απλα το ξεκαθαριζεις και διωχνεις αυτά που σε ενοχλούν ώστε να μην επαναλαμβάνονται ξανα. Για ποιο λογο άλλωστε να είσαι με κάποιον όταν αυτός δε σε βοηθάει να ανεβεις? Το μεταξύ σας εννοώ. Συζητήστε τα.
