Θέλω να σχολιάσω αυτό μόνο: "μετανιώνω που εδωσα τα παντα ενω δεν αξιζε..."Το ότι δίνεις (τι; συγκρκριμένα, πάρε χαρτί και μολύβι) τα πάντα, δεν σημαίνει ότι ο άλλος χρειάζεται ή επιθυμεί αυτά τα πάντα. Επειδή είσαι μικρή είναι καλό τώρα κι όχο πολύ αργότερα να κατανοήσεις ότι πι σχέσεις δεν είναι εμπορική συναλλαγή, σου έδωσα τα πάντα και τώρα εσύ έχεις μπει στην υποχρέωση να μου παρέχεις την οδανική σχέση όπως ακριβώς την φαντάζομαι.Κι ο απέναντι άνθρωπος είναι, έχει τις δικές του αντιλήψεις, προσδοκίες, ανάγκες και δεν είναι εντελώς σίγουρο ότι καλύπτονται, ακόμα κι όταν εμείς είμαστε σίγουροι ότι καλύπτονται.Η εμπειρία του σχετίζεσθαι μπορεί να αποτιμηθεί μόνο σε δεύτερο χρόνο, στις βραχυχρόνιες σχέσεις αφού κανείς χωρίσει, στις μακροχρόνιες αφού περάσει μερικές μπόρες και κατορθώσει να τις ξεπεράσει.Είναι φυσιολογικό η σχέση να περνάει από φάσεις. Είναι σημαντικό ωστόσο να διαχωρίσει κάποιος αν προιόντος του χρόνου εμφανίστηκαν όλες οι ασυμφωνίες που η τυπφλα του πρώτου καιρού έκρυβε ή αν έχει επέλθει μια οικειότητα που δημιουργείται από την καθημεριμότητα και την τριβή της. Το πρώτο υποδεικνύει ότι είναι ώρα να την κάνεις, επειδή είναι τρομερά δύσκολο να αλλάξει καποιος για κάποιον άλλο, σχεδόν αδύνατο, ενώ το δεύτερο είναι φυσικό και θέλει απλώς μια πιο συνειδητή προσπάθεια ανανέωσης. Αν και 2 χρόνια είναι λίγο, πολύ κιπφο για ρουτίνιασμα...Πάντως ποτέ μην πιστέψεις ότι "δεν άξιζε". Όλες οι σχέσεις αξίζουν, σε πλουταίνουν, εκτός απο τις κακοποιητικές.
