Πατάω νευρικά το κουμπί και ανοίγω την πόρτα.Είμαι ένα ρομπότ ντυμένο άνθρωπος.Θυμάμαι παλιά,πριν γίνω μέταλλο από μέσα.Δεν είχα πυκνωτές για νευρώνες,ούτε ηλεκτρόνια για ATP.Θα μπορούσα να φάω αγριοφράουλες αλλά έχουν όμορφη γεύση.Θα φορτίσω ξαπλωμένος στο πάτωμα με ανοιχτά μάτια.Κάμερες καλύτερα.Δε χρειάζομαι όπλο,οι σφαίρες δε μου κάνουν κακό.Όχι πως είμαι ειρηνιστής.Κανένα ρομπότ δεν επιδιώκει την ειρήνη.Ούτε και τον πόλεμο.Ας με αποσυνδέσει κάποιος.Πάλι μπερδεύτηκα.
