Συμφωνώ με την δημιουργικότητα, το θέμα είναι ότι μαζί με άλλα πρέπει να έχεις και μια αυτοπεποίθηση αλλά κυρίως μια βαθιά πίστη σε σένα (ιδανικά με γερή δόση αυτογνωσίας) για να επιτύχεις κάποια πράγματα. Καλώς ή κακώς κι άλλες γενιές σε άλλες εποχές έζησαν άλλες δυσκολίες, παράλογες ίσως που για άλλους λόγους και από άλλες σκοπιές δεν φαινόταν φως στο τούνελ. Εγώ, σαν Ατέρμονη Ανία, αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο φόβος που κουβαλάω είναι το μεγαλύτερό μου πρόβλημα και αυτό ελπίζω να το καταλάβουν κι άλλοι και να δουν πως θα το διαχειριστούν/αντιμετωπίσουν. Το άλλο που υπήρξε ήταν η πίεση που δεχτήκαμε ν' αποδείξουμε ότι δεν είμαστε μπούληδες και απλά τεμπέληδες ενώ όλα είχαν μια φθίνουσα ροή, δεν πατώναμε τόσο καιρό κι αυτό νομίζω είναι από τα χειρότερα για την ψυχολογία. Επίσης νομίζω ότι κι όσοι έφυγαν κάπου με κάποιο πλάνο, καλά έκαναν, έπρεπε, το όφειλαν στον εαυτό τους να μην πουν ότι θα μείνουν να στηρίξουν την πατρίδα κτλ. Από την άλλη θέλω να πιστεύω ότι όσοι είμαστε ακόμη εδώ-και για όσο- δεν θα καθόμαστε να μαραζώνουμε όλη την ώρα ακόμη κι ας κινεί το χρήμα τον κόσμο (ή ο κόσμος το χρήμα) κι οι εργασία μας δίνει πνοή ως ένα σημείο στους περισσότερους. Υ.Γ. Φαντασία, είναι αυτό που λείπει πολλές φορές (και ναι, δεν αφορά την εξυπνάδα όπως την ορίζουμε λίγο-πολύ στην καθομιλουμένη) αλλά δεν νομίζω ότι θα προαχθεί και ποτέ. Άλλες πάλι λείπει το ψυχικό σθένος. Αυτό είναι το κακό πολλές φορές, εγώ πχ. ήθελα να βρω άμεσα εργασία όταν έκλεισα τα 18 (βρήκα και μετά λόγω χαρτιών την έχασα και μετά μόνο ποδαροδουλειές, δοκιμαστικά και αν) για να ξεφύγω από άλλα προβλήματα άσχετα από την κοινωνική κατάρρευση που βιώναμε, αλλά κατέληξαν αλληλένδετα και να δημιουργούν βραχνά. Νομίζω ότι είναι κι άλλα παιδιά που έχουν αυτά τα δύο μέτωπα κι όχι την ανθεκτικότητα να βρουν λύση γιατί τους λείπει η νηφάλια σκέψη. Οπότε νομίζω ότι χρειαζόμαστε κι απ' αυτό. Υ.Γ.1 Συγγνώμη που ξέφυγα τελείως εξ. και συγγνώμη καραβάνα για την έλλειψη συνοχής όσων λέω.
