Γιατί έχω την εντύπωση ότι η εξ. είναι κάποιου γονέα και όχι του ενήλικου παιδιού του;Πριν ξεκινήσουμε να ερμηνεύουμε συμπεριφορές, θα πρέπει να καθορίσουμε τον όρο "προσφέρω" και να παρατηρήσουμε την δομή της οικογένειας. Αναφέρεται η λέξη πατέρας . Να συμπεράνω ότι έχουμε μια πατριαρχική οικογένεια; Δεν γνωρίζω πιο είναι το αντικείμενο της διαφωνίας .Ποιες είναι οι λεκτικές κυριαρχίες, επιβολές του πατέρα. (Λεκτικά όπλα).Θα πρέπει να δούμε πως ο πατέρας αντιλαμβάνεται την προσφορά και πως το εκλαμβάνει το ενήλικο παιδί. Πόσο χρονών είναι ο ενήλικας; Ποια είναι η εκπαίδευση του παιδιού από τους γονείς στην διαδρομή του προς την ενηλικίωση (είναι όντως ενήλικας συναισθηματικά;) Τέλος πρέπει να μάθουμε το θέμα της διαφωνίας.Αν αναλύσουμε φιλοσοφικά το θέμα ανεξαρτητοποίησης του, πρόσφατα, ενηλίκου παιδιού, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως θα ήταν βοηθητική μια συμπεριφορά αλληλοκατανόησης και καλά δομιμένης συζήτησης και αποδοχής θέσεων αμφοτέρων.Αν το αναλύσουμε πεζά απλά και καθημερινά θα έλεγα το εξής:"Όσο ζεις κάτω από την δική μου στέγη με τα δικά μου λεφτά κάτω από τα δικά μου @@@@ θα κάνεις ό,τι σου λέω" βέβαια στο πίσω μέρος του εγκεφάλου να έχουμε λίγο την θέληση ως γονείς να ακούμε τις ανησυχίες και τα θέλω των ενηλίκων τέκνων μας.