Γιατί εμένα κάτι μου λέει οτι και να σου είχε γράψει το σπίτι στο χωριό και να έμενες εκεί, άντε το πολύ-πολύ να σερνόσουν μέχρι το κτελ να παραλάβεις τα τάπερ και τα τσιγάρα που θα σου έστελναν; Ο δημιουργικός άνθρωπος τρώγεται με τα ρούχα του, βρίσκει τρόπους να κινηθεί. Βοήθησες τον πατέρα σου στην επιχείρησή του; Να δεις ο ίδιος τι έφταιξε, να αποτρέψεις δυσάρεστες καταστάσεις; Να αποκτήσεις εμπειρία, ώστε στη δική σου δουλειά στο χωριό να ήσουν σωστός; Πώς θα έστηνες μια ζωή μακριά τους από τη στιγμή που απλά περίμενες να σου δώσουν το ακίνητο κι το ρευστό; Μήπως τα βλέπεις λίγο ρομαντικά; Και στα χωριά ξέρεις οι άνθρωποι χρειάζεται να δουλεύουν, ακόμα κι αν έχουν δικό τους σπίτι. Οι λογαριασμοί δεν πληρώνονται από μόνοι τους ούτε το φαγητό στο τραπέζι έρχεται με τα πόδια από το χωράφι σου.Τέσπα, ο πατέρας σου δοκίμασε,μόχθησε, απέτυχε, έκανε τα λάθη του, αλλά κι εσύ που είσαι στο περίμενε δεν πας πίσω.