Μπράβο για το κουράγιο σου να συνδυάζεις δουλειά με σπουδές! Όσο για εκείνον, μου φαίνεται ότι δεν ενοχλείται ακριβώς στιγμιαία από τον παραμικρό θόρυβο όταν γυρνάς σπίτι τη νύχτα, αλλά να τον ενοχλεί μονίμως το γεγονός ότι, ενώ συζείτε, δεν βρίσκεστε σχεδόν καθόλου. Οπότε, και θέληση να έχει για να σε στηρίξει στους στόχους σου, με τι διάθεση να το κάνει, ξέροντας ότι δεν έχετε έστω μια μέρα γεμάτη για τους δυο σας; Ίσως το καλύτερο θα ήταν να μην είστε μαζί. Βρες συγκάτοικο ή, εναλλακτικά, ψάξε για άλλο διαμέρισμα. Δεν είναι επειδή φταίει κάποιος από τους δυο σας, μα απλώς δεν ταιριάζετε για συμβίωση, τουλάχιστον όχι σε αυτή τη φάση της ζωής σου, που έχεις ένα μη-συμβατικό ωράριο και χρειάζεται να επικεντρωθείς στις σπουδές σου. Ίσως να βρεις κάποιον με τον οποίον να έχετε κοινά ωράρια, δεν είναι λίγοι οι νέοι που εργάζονται επίσης τη νύχτα. Καλύτερα να μένεις με συγκάτοικο ή μόνη παρά με έναν παραπονεμένο σύντροφο στο σπίτι, με προσδοκίες που έχει από τη συμβίωση και που στη δική σου φάση δεν μπορείς (και δεν χρειάζεται) να εκπληρώσεις. Καλή συνέχεια στις προσπάθειές σου!