Η εξομολόγησή σου αγγίζει πολύ ευαίσθητα θέματα μέσα μου και οφείλω να σου πω, πως καλά έκανες κι έγραψες. Στην ηλικία σου δεν είχα παρόμοια λύση. Η τελειοθηρία των γονιών μπορεί να δημιουργήσει θέματα που ούτε τα περιμένει κανείς στη μετέπειτα πορεία του παιδιού. Μπορείς να αποκλείσεις τις φωνές τους απ' το κεφάλι σου; Να το κάνεις. Μην περιμένεις να καταλάβουν, αν καταλάβουν ποτέ θα είναι πολύ αργότερα και η ζημιά θα' χει γίνει. Επικεντρώσου στον δικό ΣΟΥ στόχο. Ύψωσε ένα τείχος προστασίας αν μπορείς από μια κριτική εντελώς αχρείαστη και υπερβολική. Μην επιτρέπεις να σε ακυρώνουν ως μαθήτρια, ως χαρακτήρα, ως παιδί. Όχι με εντάσεις, αυτό δεν θα βοηθήσει καθόλου στο άγχος που ήδη σου προξενούν. Απλά θωρακίσου με επιμονή κι υπομονή για τα επόμενα δύο χρόνια.Ναι, ο χαρακτήρας φυσικά είναι το νο1 αλλά μην ξεχνάς τα εφόδια που είναι απαραίτητα για τη σταδιοδρομία σου σε πρακτικό επίπεδο. Και να θυμάσαι πως ο,τι έχεις καταφέρει ως τώρα, το έκανες εσύ με τις δικές σου ικανότητες. Πίστεψε σ' αυτές, δε θα σε προδώσουν. Σου εύχομαι καλή δύναμη σε όλα.