Αρχικα αν και δεν χριαζεται να το αναφερω αυτη η εξομολογηση με στεναχωρησε παρα πολυ. Εβγαινα με μια κοπελα που η μητερα της και η γιαγια της της ελεγαν ακριβως τα ιδια πραγματα. Το συγκεκριμενο θεμα το εχω σκεφτει για τον παραπανω λογο παρα πολυ. Αρχικα δεν φταις σε τιποτα. Δεν ζητησες να γεννηθεις και σου ασκουνε ψυχολογικο πολεμο,σε γεμιζουνε ενοχες επειδη πρεπει αναγκαστικα καπως να νιωσουνε καλα οι ιδιες. Δευτερον οπως ειμαι σιγουρος οτι εχεις καταλαβει δεν υπαρχει περιπτωση να αλλαξουν. Οποτε η' μαθε να ζεις με αυτο η' κρατα αποστασεις. Τελος θα σου πω κατι που μπορει να μην ισχυει στην περιπτωση σου και με συγχωρεις αν προτρεχω. Σε ολα αυτα τα σκηνικα ο πατερας σου σε προστατευει καθολου; Προσπαθει να σε υπερασπιστει; Γιατι αν δεν το κανει εχει για μενα οσες ευθυνες εχει και η μητερα σου. Αφηνει την κορη του να δεχεται ψυχολογικο πολεμο και μενει απραγος.