Καταλαβαινω τι περνας. Ετσι ειναι ο πατερας μου ιδια ηλικια κιολας. Φαπες στο διαβασμα οταν ημουν πιτσιρικι, και φωνες ,προσβολες,κατηγοριες. Ξυλο πλεον δεν ριχνει αλλα ο χαρακτηρας παραμενει ο ιδιος πως να αλλαξει και αλλωστε. Εχω δοκιμασει πολλα πραγματα. Να του μιλησω λογικα με επιχειρηματα, να ειμαι απλος παρατηρητης στα επεισοδια, να ριχνω καντυλια. Λειτουργουν μοναχα 2 πραγματα στην δικια μου περιπτωση. Να του λεω οκ σε ολα τα τρελα ξεσπασματα χωρις να δινω σημασια και αλλες φορες οταν αρχιζουν οι προσβολες εξηγω με ηρεμο τροπο την λογικη μου, μολις αρχισα να το κανω χωρις να φωναζω,χαρακτηριζω ηρεμησε. Ετσι εχουν μαθει,ετσι ειναι ο χαρακτηρας τους; Δεν ξερω. Παντως ειναι ο τροπος τους να εκφραζονται και να χειραγωγουν τους αλλους για να περναει το δικο τους. Τωρα για σενα υπερβολικη δεν εισαι. Νομιζω ομως οτι φταις στο οτι φωναζεις και συ οταν σου φωναζει και χρησιμοποιεις χαρακτηρισμους. Αν διαχωρισεις το τι λεει με το γιατι το λεει τοτε δεν θα νευριαζεις πλεον, η' σε πολυ μικροτερο βαθμο. Ουσιαστικα το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να αλλαξεις τον τροπο που διαχειριζεσαι αυτη την κατασταση, και το πως σε επηρεαζει. Τους αλκους δεν μπορουμε να τους αλλαξουμε. Αν δεις οτι σου ειναι ανυποφορο με την πρωτη ευκαιρια μετακομισε. Ελπιζω να σε βοηθησα.