Καντυ λου, σε καταλαβαινω απολυτα. Εχω αλλαξει 4 δουλειες σε διαστημα 1 ετους. 4 δουλειες σε 3 διαφορετικες πολεις. Σκεψου πρωτον οτι για να σε παιρνουν σε θελουν! Αν δουν οτι δεν τους κανεις θα σε διωξουν οποτε μην πιεζεις τον εαυτο σου απο μονη σου και φευγεις! Σε πρωτη φαση κανε αυτο,αν διαλεξεις να πας καπου που σου γεμιζει το ματι κ αν η καθημερινοτητα παλευεται κανε αυτο,περιμενε να δεις ποσο θα σε κρατησουν! Επισης,οταν ξεκινας κατι εχεις κανεναν να σε στηριζει? Γιατι στην αρχη εννοειται οτι ολα φαινονται βουνο. Εχεις καποιον? Φιλο, συντροφο, μανα, πατερα? Αν δεν εχεις στηριξε μονη σ οσο μπορεις τον εαυτο σου. Επειτα, εγω θα λεγα να μην το διογκωσεις τοσο ωστε να πας σε ψυχολογο και να σε κανει να αισθανθεις οτι εχεις κατι τρομερο. Δεν ειναι κατι τρομερο. Απ οτι καταλαβαινω εισαι στα πρωτα χρονια της επαγγελματικης ζωης, ολοι οι λιγο πιο ευαισθητοι αυτο παθαινουμε.Κανε τον αγωνα σου απαλα κ απλα! Οσο μπορεις, οτι μπορεις! Τοσοι κ τοσοι στοκοι τα καταφεραν στη ζωη τους, εσυ γιατι οχι? Ps:τα λεω για να τ ακουω κ εγω. Ειλικρινα θα θελα να επικοινωνησουμε.
